تلفن همراه:
تلفن همراه یا تلفن موبایل که در فارسی گوشی موبایل هم گفته میشود، یک وسیلهٔ شخصی و قابل حمل برای ارتباط مخابراتی است.
برای استفاده از تلفن همراه باید شخص استفاده کننده که مشترک نامیده میشود، به یک شبکهٔ مخابراتی متّصل گردد. برای اتّصال به شبکه باید حساب اشتراک تلفن همراه در نزد سرویس دهنده (اپراتور) برای مشترک، ایجاد شده باشد. شبکههای مخابراتی تلفن عمومی در تمام دنیا با قراردادهای تجاری و شیوههای حسابرسی ویژهٔ خود، به هم متّصل میشوند و هر مشترک تلفن همراه معمولاً میتواند با گوشی خود، یک ارتباط تلفنی با دارندگان تلفنهای ثابت یا همراه در هر جای زمین (مشروط به ارایهٔ سرویس در آن نقطه) برقرار کند.
تلفنهای همراه از نظر امکانات، سرعت و نوع ارتباط، تا کنون در ۴ نسل ارائه شدهاند:
۱g – ارتباط بیسیم تلفنی به صورت آنالوگ
۲g – ارتباط بیسیم دیجیتال برای مکالمه و پیام کوتاه
۲٫۵g – امکان GPRS برای اتصال به اینترنت، ارسال پیامهای چند رسانهای، تماس تلفنی همزمان با چند مشترک ارسال یک پیام برای چند مشترک.
۳g – افزایش پهنای باند و بالا رفتن سرعت در ارتباط اینترنتی.
۴g – ارتباط بیسیم SDR و حداقل ده برابر شدن ظرفیت، جلوگیری از تداخل، امکان ارتباط ویدئویی با سرعت بالا، افزایش سرعت اینترنت.
منظور از موبایل (گوشی همراه) (Cell Phone – Mobile Phone) وسیلهای است که برای اتصال به شبکهٔ تلفن همراه به کار میرود. این وسیله اولین بار توسط شرکت امریکایی موتورولا در تاریخ ۳ آپریل ۱۹۷۳ با وزنی نزدیک به یک کیلوگرم تولید شد. موبایل نسلهای گوناگونی دارد توسط شرکتهای سازنده تولید میشود و به فروش میرسد. برخی از شرکتهای بزرگ تولیدکننده گوشی همراه در دنیا:
نوکیا
سامسونگ الکترونیکس
الجی الکترونیکس
موتورولا
سونی اریکسون
اپل
اچتیسی
در تلفنهای همراه معمولاً یک مجموعه نرمافزار یا سیستمعامل برای کنترل سختافزار به کار میرود و برنامههای جانبی توسط سیستمعامل اجرا میشوند. یکی از سیستمعاملهای معروف برای تلفن همراه، سیستمعامل اندروید (android) است.